betekent tussen verschillende Kerken de toelating van elkanders leden tot deelneming aan het H. Avondmaal.
De R.K. Kerk kent uit de aard van haar ecclesiologie dit begrip en deze zaak niet, die opgekomen zijn in de Oecumenische Beweging, waaraan de R.K. Kerk niet deelneemt, en waarin intercommunie thans een van de grootste vraagstukken is. De term is beperkter dan „koinoonia”, die bij de Oosterse of Griekse Orthodoxie insluit algehele gemeenschap van kerkelijk leven, en derhalve ook interkerkelijke erkenning van elkanders ambten. Hiervoor verkiest echter de Oecumenische Beweging, sterk onder Anglicaanse invloed staande, de term intercelebratie (Eng.: intercelebration), die dus tussen de Kerken de bevoegdheid erkent en toelaat van de ambtsbediening door elkanders ambtsdragers. Zij bestaat tussen de (Lutherse) Kerk van Zweden en de Kerk van Engeland, die beide de apostolische successie hebben en eveneens van elkander erkennen en tussen Lutherse Kerken onderling.
Tussen de Kerk van Engeland ener- en de Oud-Katholieken en de Orthodoxen anderzijds bestaat intercommunie. De Presbyterianen laten over het algemeen de leden van andere Kerken, die in hun eigen Kerk toegelaten zijn, zonder meer tot deelneming aan het H. Avondmaal toe, waarom men hier spreekt van open communie, doch hebben daarom nog geen interkerkelijke ambtsuitwisseling. Een doorzichtige regeling tussen de verschillende Kerken en groepen van Kerken, die thans verenigd zijn in de Wereldraad der Kerken (opger. Amsterdam Aug. 1948), bestaat nog niet, omdat tal van problemen als: de leer omtrent het H. Avondmaal en het episcopaat als wezenlijke factor der Kerk, nog niet tot een algemeen aanvaardbare oplossing zijn gekomen.Lit.: Uitgaven 98 en 99 der „World Conference on Faith and Order”.
