Oostenrijks rechtsgeleerde (Seitenstetten, Neder-Oostenrijk, 21 Mei 1853 - Salzburg 6 Jan. 1920), was hoogleraar te Innsbruck (1885) en Wenen (1899). Uitnemend kenner van het strafrecht en ijverig voorstander van de verzoening der volken, heeft Lammasch grote invloed gehad op de practijk en de ontwikkeling van het strafrecht en het volkenrecht.
Hij ontwierp een nieuw strafwetboek voor Oostenrijk (1906-1912). Op de Haagse Vredesconferenties was hij gedelegeerde van de Oostenrijks-Hongaarse regering. Als lid (sedert 1900) van het op de Vredesconferentie van 1899 opgerichte Permanente Hof van Arbitrage was hij drie maal president van scheidsgerechten in belangrijke internationale geschillen. In het Oostenrijkse Herenhuis, waarin hij sedert 1899 zitting had, ontmoette hij, overtuigd pacifist, felle tegenstand. Lammasch was voorts groot voorstander van de verandering der Donaumonarchie in een werkelijke statenbond van gelijkgerechtigde leden onder het huis Habsburg. Voor dit denkbeeld voelde ook keizer Karei veel. Nadat het deze in 1917 door de tegenstand van het legerhoofdkwartier niet gelukt was Lammasch tot minister-president te benoemen, was deze dit — te laat — aan het einde van Wereldoorlog I gedurende het kortstondig leven van het laatste keizerlijke kabinet (26 Oct. - 13 Nov. 1918). Daarna vertegenwoordigde hij de Oostenrijkse republiek op de vredesconferentie van St Germain. Hij was medeoprichter en mederedacteur van het „Jahrbuch des Völkerrechts”.Bibl.: Das Recht der Auslieferung wegen politischer Verbrechen (Wien 1884; Frans: Paris 1885); Auslieferungspflicht und Asylrecht (Leipzig 1887); Grundriss des österreichischen Strafrechts (5de dr., 1926); Die Fortbildung des Völkerrechts durch die Haager Konferenz (1900); Die Rechtskraft internationaler Schiedssprüche (Kristiania 1913); Die Lehre von der Schiedsgerichtsbarkeit in ihrem ganzen Umfange (Stuttgart 1914); Die Fortbildung der internationalen Schiedsgerichtsbarkeit (Berlin 1914); Das Völkerrecht nach dem Kriege (Kristiania 1917); Der Friedensband der Staaten (Leipzig 1918); Le maintien de la paix (Genève 1918); Der Völkerbund zur bewahrung des Friedens (2de dr., Olten o. J. 1919); Europas elfte Stunde (München 1919); Woodrow Wilsons Friedensplan (Leipzig - Wien 1919); Völkermord oder Völkerbund ? (’s-Gravenhage 1920).
Lit.: H. L. und der Völkerbund (Wien 1920); J. B. Scott (Amer. Journ. of Intern. Law, vol. 14, 1920); A. H. F(ried) (Die Friedenswarte, XXII; Apr. 1920); M. Lammasch und H. Sperl, H. L., Seine Aufzeichn., sein Wirken u. seine Politik (Wien Leipzig 1922).
