Duits philoloog en historicus (Berlijn 1 Juli 1847 - Jena 11 Juli 1906), studeerde in Bazel bij Jakob Burckhardt en in Gottingen. Sinds 1878 hoogleraar in Jena in de oude geschiedenis; legde zich langzamerhand op de Byzantinistiek toe, waarvan hij een der hoofdvertegenwoordigers werd.
Samen met Karl Krumbacher richtte hij in 1893 het „Byzantinische Zeitschrift” op.Bibi.: Sextus Julius Africanus und die byzantinische Chronographie (2 dln, 1880-1885); uitgave van Georgius Cyprius, Descriptio Orbis Romani (Leipzig 1890); uitgave der Patrum Nicaenorum Nomina (te zamen met Hilgenfeld en Cuntz, Leipzig 1898); Die Genesis d. byzant. Themenverfassung (1899). Over zijn reizen in Griekenland en Klein-Azië de populaire werken: Geistliches und Weltliches aus dem türkisch-griechischen Orient (1900); vooral: Vom Heiligen Berg und aus Mazedonien (1904). Na zijn dood versehenen zijn Ausgewählte Kleine Schriften (Leipzig 1907) en Byzantinische Kulturgeschichte (1909).
Lit.: E. Gerland, in: Byzantin. Zeitschr., dl 16 (1907), blz. 417-424
