(Johann), Duits kunsthistoricus, theoloog en letterkundige (Oberkassel, bij Bonn, u Aug. 1815 - Zürich 12 Nov. 1882), studeerde theologie en werd in 1837 te Bonn privaat-docent voor kerkgeschiedenis. Hij doceerde sinds 1845 als professor te Bonn kunstgeschiedenis, en van dit jaar af verscheen in afleveringen zijn Geschichte der bildenden Künste bei den christlichen Völkern. Hij werd in 1848 lid van het Frankforter Parlement, waar hij tot de republikeinse linkerzijde behoorde, en nam in 1849 aan de Badense opstand deel.
Tot levenslange tuchthuisstraf veroordeeld, wist hij in Nov. 1850 echter naar Engeland te ontvluchten, waar hij te Londen leraar aan het Hyde Park College werd. In 1866 kwam hij als professor voor kunstgeschiedenis naar Zürich. Hij genoot groot aanzien als episch dichter (Otto der Schütz, 1846) en als schrijver van novellen (Margret). Samen met zijn echtgenote, Johanna Mockel (Bonn 8 Juli 1810, Londen 15 Nov. 1858) gaf hij vertellingen uit. Zij schreef ook een roman (Hans Ibeles in London, 2 dln 1860) en enige composities. Zij en haar man stichtten de Maikäferbund, die een humoristisch weekblad uitgaf en later een centrum werd voor Rijnlandse dichters.Bibl.: Gedichte (1843); Erzählungen von Gottfried und Johanna K. (184g); Nimrod (drama, 1857); Der Grobschmied von Antwerpen (ep. 1872); Mosaik zur Kunstgeschichte (1876); Tanagra (ep. 1883); Rheinische Erzählungen (uitg. door H. Küche, 1921).
Lit.: O. Henne am Rhyn, G. K., ein Lebensbild (1883); J. Joesten, G. K. (1904); M. Bollert, F. Freiligrath und G. K. (1916); A. de Jonge, G. K. as a Political and Social Thinker (1926).
