Frans geestelijke, admiraal en staatsman (Brest 8 Aug. 1889), studeerde aan de École Navale, diende in Wereldoorlog I bij het duikbootwapen, maar trad in 1920 in de Orde van de Ongeschoeide Carmelieten. In 1932 werd hij Parijs provinciaal van deze Orde.
In Wereldoorlog II opnieuw gemobiliseerd, werd hij na de ineenstorting van Frankrijk als gevangene naar Duitsland gevoerd, maar wist te ontsnappen en sloot zich in Engeland bij Generaal De Gaulle aan. Weer in actieve dienst gekomen, nam hij leidend deel aan de mislukte Britse-Vrij Franse expeditie naar Dakar (Sept. 1940). In 1941 werd hij lid van de Conseil de la Défense de l’Èmpire. Met de rang van schout-bij-nacht fungeerde hij als Vrij Franse Hoge Commissaris voor de Stille Oceaan.
In 1945 werd hij afgevaardigd naar de samenkomst van de Verenigde Naties in San Francisco. In hetzelfde jaar ging hij als Franse Hoge Commissaris naar Indo-China, waar hem de moeilijke taak wachtte, dit gebied, waar een roerige onafhankelijkheidsbeweging was opgekomen, tot rust te brengen. In Mrt 1947, toen Franse troepen krachtig moesten optreden tegen Annamietische extremisten, werd D’Argenlieu vervangen. Na een verdienstelijke militaire carrière stelde hij de paus zijn onderscheidingen ter hand en ging hij als broeder Lodewijk weer in het klooster.J. R. EVENHUIS.
