Duits wiskundige (St Petersburg 3 Mrt 1845 Halle 6 Jan. 1918), was (van 1879 af) hoogleraar in de wiskunde aan de universiteit te Halle. Hij heeft zich op rekenkundig en algebraïsch gebied bewogen, maar vooral door zijn onderzoekingen betreffende oneindige verzamelingen grote naam gemaakt.
Hij is als de eigenlijke grondlegger van de theorie der transfiniete („overoneindige”) getallen en der verzamelingsleer te beschouwen, waarvan hij de grondbeginselen in een beroemde verhandeling (van 1877, zie ben.) ontwikkelde. In deze verhandeling toonde hij o.a. aan, dat van de verzameling gevormd door de punten ener begrensde rechte lijn, in zekere zin gezegd kan worden, dat zij „evenveel” punten bevat als de gehele ruimte, doch „groter” is dan de verzameling, gevormd door alle natuurlijke getallen-, laatstgenoemde verzameling is aftelbaar, eerstgenoemde niet. Zij trok algemene aandacht en werd aanleiding tot een stroom van geschriften, waarin Cantor’s denkbeelden deels bestreden, deels verder ontwikkeld werden.Cantor was een der oprichters van de Deutsche Mathematikervereinigung en droeg veel bij tot het organiseren van internationale congressen van wiskundigen.
Bibi.: Ein Beitrag zur Mannigfaltigkeitslehre (Joum. f. Math., dl 84, 1877; Franse vert. in de Acta Mathem.); Grundlagen einer allg. Mannigfaltigkeitslehre (Leipzig 1883); Ueber die verschiedenen Ansichten in Bezug auf die actual unendlichen Zahlen (Bihang tili Svenska Vet. Ak.
Handlingar, dl 9, 1886); verscheid, filosofische geschriften, versch. in het Ztschr. f. Philos., dl 88 (1886), 91 en 92 (1887); Gesammelte Abhandlungen mathematischen und philosophischen Inhalts (1932); Briefwechsel Cantor-Dedekind (uitgegeven door E. Noether en J. Cavaillès, Paris 1937, Actual.
Sc. et Ind. no 518).
Lit.: G. Vivanti, Formul. mathém. (Torino 1895) blz. 71; A. Fraenkel, Die Entstehung der Mengenlehre. Scientia (1930).
