Het grote aantal soldaten, dat in Wereldoorlog I het gezicht verloor, deed Duitsland reeds in 1915 pogen in het groot honden voor hen op te leiden. Kort na de wapenstilstand stichtten Amerikanen in Zwitserland tot dit doel een vereniging onder de pakkende naam „the Seeing Eye”, later naar Amerika overgebracht.
Groot-Brittannië volgde spoedig en had in 1931 zijn school. In 1935 werd het „Nederlandsche Geleidehonden-Fonds” opgericht. Het bezit een woonhuis en terrein aan de Middenweg te Amsterdam-O. Hier worden de honden opgeleid en vertoeven de blinden gedurende de tijd, dat zij met hen leren samenwerken.
Het Fonds heeft vele blinden geholpen. De ervaring leert, dat hun grootste uitkomst is, dat de hond hen van de afhankelijkheid van hulp door mensen verlost. Om het grote aantal honden, dat tijdens de opleiding onbruikbaar voor het zo moeilijke werk blijkt, heeft de Britse vereniging met medewerking van de beste hondenkenners proeven genomen, waarbij de eerste kruising van de werkende Schotse Herdershond met de Gouden Retriever of de Labrador-Retriever de beste uitkomsten heeft opgeleverd. Het Nederlandse Fonds beschikt thans over Gouden Retrievers en werkende Schotse Herdershonden om daaruit helpers voor de blinden te fokken.
