(1, tactiek) van een troep met diepe opstelling heten de zijkanten. Offensieve flankbeveiliging is een begrip uit de leer der strategie of der tactiek. Men duidt hiermede aan een troepeneenheid, welke op de flank van een stelling (strategie) of een legeronderdeel (tactiek) eenresp. naar voren geschoven of teruggehouden opstelling inneemt, met het doel om in het eerste geval bij een vijandelijke frontaanval de aanvaller in diens flank te grijpen (offensieve flankbeveiliging), dan wel te voorkomen dat een aanvaller de verdedigende stelling (strategie) of het verdedigend onderdeel (tactiek) in de flank grijpt (defensieve flankbeveiliging).
Flankaanval is een aanval tegen ’s vijands flank.
Flankdekking is een troep, die een marcherende strijdmacht van terzijde moet beveiligen; flankpatrouilles zijn de voelhorens van een dergelijke groep.
Flankeren heet in de krijgskunst: van terzijde met vuur beheersen; in de strijd om verdedigingswerken of permanente vestingfronten onderscheidde men het groot flankement, ten bate van de nevenforten en de in de linie tussen de forten gelegen verdedigingswerken, en het klein of grachtsflankement, dat zich tot het eigen werk bepaalt.
Flankmars is een begrip uit de leer der strategie, nl. een mars, waarbij men de eigen flank keert naar de vijand.
(2, vestingbouwkunde). Voor de verschillende soorten van flanken, de belangrijkste delen van een gebastionneerd vestingwerk (z bastion), idem voor het beginsel van de flonkering, nl. de bestrijking met geweer(musket-), mitrailleurof geschutvuur. De nieuwere bastions hebben meestal hoge en lage flanken, de eerste voor open, de laatste voor gekazematteerde opstelling van het geschut; deze kazematten komen echter ook reeds bij oudere bastions voor (Italiaans stelsel). Het flankeren, ook bij het getenailleerde enhetpolygonale stelsel van vestingbouw, wordt bij toepassing van fortengordels onderscheiden in klein-flankement of grachtsbestrijking en groot-flankement of onderlinge ondersteuning van de forten (z fort).
