beroemd Duits clinicus (Dantzig 20 Apr. 1832-Berlijn 5 Oct. 1910), werd in 1863 privaat docent voor inwendige geneeskunde te Berlijn, in 1865 ordinarius te Koningsbergen, in 1872 te Straatsburg, en in 1876 te Berlijn. Hij bestudeerde de ziekten van hart, longen en nieren, maar vooral van het zenuwstelsel; zijn naam is verbonden aan Charcot-Leyden’s kristallen in het sputum bij asthma.
Hij beschreef een vorm van spieratrophie, een verlamming der oogspieren en het periodieke braken.Bibl.: Die Erkrankungen des Rückenmarks und der Medulla Oblongata (1895) ; Lebenserinnerungen (Stuttgart 1895).
