Oostenrijks-Duits jurist (Wenen 28 Jan. 1874), werd buitengewoon hoogleraar te Leipzig 1904, gewoon hoogleraar te Bazel 1906, te Kiel 1910, te Göttingen 1911, te Berlijn 1926 en moest als zodanig aftreden in 1935. Hij ging daarop in 1939 naar de V.S., waar hij sinds 1940 werkzaam is voor researchwerk aan de University of Michigan te Ann Arbor en in 1945 werd genaturaliseerd.
In zijn kwaliteit van directeur van het Kaiser Wilhelm Institut für ausländisches u. intern. Privatrecht (1926-1937) en als redacteur van het Zeitschrift für ausländ. und internationales Privatrecht heeft hij grote verdienste voor de verbreding van de studie van buitenlandse rechtsstelsels, met name van het Engels-Amerikaanse recht, in Duitsland en vooral voor de bestudering van het internat, privaatrecht. Hierover schreef hij een der beste handboeken, die wij thans bezitten, nadat hij zich vroeger met gelijk succes op het gebied van de Griekse papyrologie en van het Romeinse recht bewogen had, waar zijn Grundzüge (1915) een magistrale en onovertroffen korte samenvatting der problemen bood.Bibl. : Uebertragbarkeit des Urheberrechts (1899); Die Haftung des Verkäufers wegen Mangels im Rechte, I (Leipzig 1902); Die Verfügungsbeschränkungen des Verpfänders bes. in den Papyri (Leipzig 1909); Grundzüge des römischen Privatrechts (1915); Papyrusurkunden der öffentl. Bibi, der Univ. zu Basel, I (Berlin 1917); (met E. Levy) Index interpolationum quae in Justiniani Digestis inesse dicuntur, 2 dln (Weimar 1929-31); Das Problem der Qualifikation (1931); Das Recht des Warenkaufs I (Berlin 1936); The Conflict of Laws, 3 dln (Ann Arbor 1945-1949).
