viscount, Brits zeeman (Dover 19 Apr. 1757 - Teignmouth 23 Jan. 1833), trad in 1770 in zeedienst en streed in 1776 op het Champlainmeer in Noord-Amerika en daarna te land in de oorlog tegen de koloniën. Hij klom weldra op tot kapitein en in 1801 tot kolonel bij de marine; in 1802 werd hij afgevaardigd naar het Parlement.
In 1804 ontving hij het opperbevel over de Britse vloot in Oost-Indië. In 1810 hield hij als vice-admiraal de Schelde gesloten en in 1814 werd hij met de titel van baron Exmouth of Canonteign tot pair verheven. Als commandant van de Engelse vloot in de Middellandse Zee bevorderde hij na Napoleon’s terugkeer van Elba het herstel van de troon van de Bourbons te Napels. In 1816 verwierf hij, zonder geweld van wapenen, van de Barbarijse Staten de belofte zich van alle zeeroverij te onthouden. Toen Algiers de belofte tot afschaffing van de slavernij schond en de zeerovers weer begunstigde, keerde hij, vergezeld van een Nederlands smaldeel onder vice-admiraal Th. F. van Capellen terug, ging in het gezicht van de batterijen ten anker en noodzaakte door het bombardement van 27 Aug. 1816 de bey tot vernieuwing van het gesloten verdrag, waarna de koning hem tot viscount verhief. Kort voor zijn dood werd hij vice-admiraal.Lit.: Edward Osler, Life of the ist Viscount Exmouth (1835).
