(in het Latijn Iberus), rivier, in Spanje, ontspringt op 850 m hoogte op de hoogvlakte van Reinosa, niet ver van de Pisuerga (zijrivier van de Douro); loopt in Z.O. richting door Oud-Castilië, Navarra, Aragon en Catalonië en mondt uit in de Middellandse Zee. Zij is 930 km lang en heeft een stroomgebied van ca 85.000 km2.
Door de engten van Horadada en van Montes Claros bereikt zij als een aanzienlijke rivier het 3800 km2 grote Boven-Ebrobekken. Beneden Logrono baant zij zich nogmaals met stroomversnellingen een weg door een bergketen, om boven Tudela door het (ca 20.000 km2 grote) Beneden-Ebrobekken in Neder-Aragon binnen te stromen, eenmaal een binnenzee, thans een eentonige, grotendeels dorre steppe. Hier vormt de rivier grote eilanden; bij Saragossa verdeelt zij zich in een aantal armen, die vooral des zomers zeer ondiep zijn. Bij Mequinenza ontvangt zij de waterrijke Segre, gaat vervolgens over het terras van Valencia en ten slotte met een kalme loop en in brede kronkelingen door de bekoorlijke Huerta en Tortosa. Bij Amposta neemt de Ebrodelta een aanvang, die zich 24 km ver in zee uitstrekt en een wildernis vormt van zandvlakten en moerassen, door twee ondiepe Ebro-armen doorsneden.Kleine zeeschepen kunnen zelfs bij een hoge waterstand niet verder komen dan tot Tortosa. Een grote hoeveelheid water wordt voor bevloeiingsdoeleinden aan de rivier onttrokken door het bekende Keizerskanaal (Canal imperial) of het Kanaal van Aragon, onder keizer Karel V ontworpen. Enkele km beneden Tudela, waar zich een reusachtige sluis bevindt, begint het kanaal; het eindigt bij het klooster Monte Terero nabij Saragossa, waar men het werk wegens terreinmoeilijkheden heeft gestaakt. Het dient voor scheepvaart en voor bevloeiing.
Van Amposta loopt het korte, bevaarbare San Carloskanaal zuidwaarts door de delta naar de haven Los Alfaques. De belangrijkste zijrivieren van de Ebro zijn aan de rechterzijde de Jalon (Xalon) en de Guadelupe, aan de linkerzijde de Aragon, de Gallego en de Segre.
