(Sp.: tuin, van Lat. hortus) noemt men in het Z. en O. van Spanje een bevloeid en bebouwd stuk land dat meer dan één oogst per jaar levert, in het bijzonder de naaste tuinrijke omgeving der steden. De bevloeiingen doen de opbrengsten van de grond zelfs wel tot meer dan het 35-voudige van het onbevloeide land stijgen.
De bevloeiingen hebben veelal een zeer ingewikkelde organisatie van de bevolking tot gevolg gehad, die van geval tot geval verschilt. Vaak (zoals in de huerta van Valencia) beslist een waterrechtbank over fraudes en geschillen.Lit.: J. Brunhes, L’irrigation (1902).
