Nederlands componist (Amsterdam 20 Apr. 1881), studeerde muziek bij Bernard Zweers (compositie), Fred. Roeske (harmonie), Dudok en Togni (viool), Hageman (piano), later te Berlijn bij Hans Pfitzner (compositie en directie) en Landow (piano).
Na zijn terugkeer in Nederland in 1905 heeft Dresden vele functies in het Nederlandse muziekleven bekleed. Als paedagoog is hij in 1919 benoemd tot hoofdleraar voor compositie aan het Amsterdams Conservatorium. Van 1924-1937 was hij tevens directeur van dit instituut. In 1937 volgde zijn benoeming tot directeur van het Koninklijk Conservatorium te Den Haag, welke functie hij, met een onderbreking tijdens Wereldoorlog II, tot 1948 heeft vervuld.Als koordirigent was hij van 1914-1926 dirigent, tevens oprichter van de Madrigaal Vereniging en van 1928-1940 dirigent van het Haarlemse Motet - Madrigaalkoor.
Als publicist heeft hij critieken geschreven in De Amsterdammer en De Telegraaf (1923-1927), enkele bijdragen voor tijdschriften en het boek Het Muziekleven in Nederland sinds 1880 (Amsterdam 1923). Verder verzorgde hij nieuwe drukken van v. Milligen’s Ontwikkelingsgang der Muziek en van Worp-v. Milligen’s Algemene Muziekleer. In 1918 richtte Dresden met Daniël Ruyneman en Henri Zagwijn de „Ned. Ver. voor moderne muziek” op; en hij was van 1932-1934 voorzitter van de sectie Holland der „Intern. Society for Contemporary Music”. Verder vervulde hij nog bestuursfuncties in verschillende organisaties van musici, in de „Vereniging tot muzikale ontwikkeling der schooljeugd”, en was hij van 1945 af voorzitter van de „Rijkscommissie voor het Muziekonderwijs”
JAN WISSE
Bibl. (voornaamste composities). Orkestwerken: Thema met variaties; 2 vioolconcerten; pianoconcert; hoboconcert; Symphonietta voor klarinet en orkest. Koorwerken: Chorus tragicus; Chorus symphonicus. Kamermuziek: 3 suites voor blaaskwintet en piano; strijkkwartet; sonate voor fluit en harp. Verder werken voor viool, violoncello, piano, zang (met en zonder instrumentaal ensemble) en de operette Toto.
