(gest. 1171), is een der grote figuren van de Jacobietische renaissance. Hij was een universeel geleerde, die veel gelezen heeft en veel gelezen is.
Van 1154-1171 was hij bisschop in verschillende bisdommen, onder meer ook metropoliet van Amida. Van veel belang zijn zijn verklaringen bij de tekst van het Oude en Nieuwe Testament, waarbij hij gebruik heeft gemaakt van de werken van Ephraem, Chrysostomus, Cyrillus, doch vooral van die van Isjodadh van Merv, een Nestoriaans geleerde uit de 9de eeuw. Van zijn hand zijn ook een polemisch geschrift tegen de Joden (uitg. Leiden, 1906) en een ander tegen de Nestorianen.Lit.: Voor verwij’zingen naar gedeeltelij'ke uitgaven van zijn werken, zie J. Lippl, art. „Dionysius bar Salibi” in Lexikon für Theologie und Kirche, t. III (Freiburg i.B., 1931).
