bekend volkenrechtsgeleerde (Pescia 20 Febr. 1869) werd in 1890 doctor in de rechtswetenschappen aan de universiteit van Padua. Tot 1902 was hij advocaat en hoogleraar in het burgerlijk recht en internationaal privaatrecht te Florence.
In 1902 werd hij hoogleraar in het volkenrecht te Palermo; in 1904 te Bologna, sinds 1911 te Rome, alwaar hij ook raadsman van het Ministerie van Buitenlandse Zaken is geweest. In 1919 was hij te Parijs bij de vredesonderhandelingen en in 1920 adjunct-secretaris generaal van de Volkenbond. Ook was hij lid van het Institut de droit international en sinds 1916 van het Hof van Arbitrage. Sedert 1922 maakte hij deel uit van het Permanente Hof van Internationale Justitie, waarvan hij van 1928 tot 1930 voorzitter was. Bij de sluiting van het hof in 1946 trad hij af als lid. Van zijn werken is vooral bekend: Corso di diritto internazionale, waarvan dln I (Introduzione, Teorie generali) en III in 1912 en 1915 te Rome verschenen.
Van de 3de druk van het eerste deel (Rome 1928) verschenen vertalingen in de Duitse, Franse en Spaanse taal. Van zijn verdere publicaties kunnen worden genoemd: La filosofia del diritto e la sociologia (Firenze 1892); Studi critici di diritto internazionale privato (Rocca San Casciano 1898); Il diritto internazionale nei giudizi interni (Bologna 1905).MR L. v. LEDEBOER.
