is een term, die in de wiskunde gebezigd wordt in de zin van aanvullend of bijbehorend. Zo spreekt men van de complementaire hoek (of: het complement) als de aanvulling van een hoek tot 90°, en van de complementaire breuk, als de aanvulling van een (echte) breuk tot de eenheid is bedoeld, terwijl men onder complementaire minoren van een determinant twee minoren verstaat, die te zamen alle rijen en alle kolommen bevatten en daarbij van zodanig teken zijn voorzien, dat zij door een even aantal verwisselingen van rijen en kolommen links boven en rechts onder kunnen worden geplaatst (en dus de hoofddiagonaal in twee niet onderbroken delen verdelen).
Onder de complementaire (of reciproke) determinant van een gegeven determinant verstaat men de determinant, die ontstaat, als men ieder element van de eerste determinant door zijn complementaire minor vervangt.
