Het woord Catechisatie (afgeleid van het Griekse katêchein, mondeling onderrichten) is sinds het oudste Christendom de technische term voor het kerkelijk godsdienstonderwijs. Het wordt gegeven door of vanwege de ambtsdragers der Kerk, aan haar onmondige (meest gedoopte) leden, met de strekking hen te brengen tot het bewust persoonlijke belijden van God, zoals die in Bijbel en Kerk wordt verkondigd.
Dit belijden vormt de overgang tot de volle deelname aan het kerkelijke leven, met name het gebruik van het H. Avondmaal. De Catechisatie wordt gegeven in wekelijkse lesuren en gevolgd van ca 13- tot ca 20-jarige leeftijd. Hieraan vooraf gaat het Bijbels onderricht op de lagere school, dat, indien door ambtsdragers gegeven, schoolcatechisatie wordt genoemd.
Het catechetisch onderwijs, met name in de Ned. Herv. Kerk, is zeer gevarieerd, in vorm en inhoud beide, en loopt van het ouderwetse „vragenleren” (memoriseren van catechismus-antwoorden) tot de meest moderne onderwijsvormen. De stof is te rangschikken rondom de beide brandpunten van Bijbel (Oude en Nieuwe Testament) en Kerk (geloofs- en zedeleer, kerkgeschiedenis, liturgiek e.d.).
De Catechisatie is principieel van centrale betekenis te achten in de opvoeding, als kern van de godsdienstige opvoeding, en daarmee basis van de ganse opvoeding. DR P. TEN HAVE.
