of Karolijnse boeken is de naam van een op last van Karel de Grote door Alcuinus of Theowulf van Orleans opgesteld en door de Frankforter synode in 794 besproken en gedeeltelijk goedgekeurd geschrift ter beantwoording en weerlegging van de vermeende dwalingen in de door paus Hadrianus I ingezonden acten van het tweede concilie van Nicaea en zijn leer der beeldenverering. Ze kwamen in vergetelheid, maar in 1549 werd er een afschrift van gevonden, dat uitgegeven werd door een anonymus, die later de van Calvinisme verdachte priester du Tillet bleek te zijn.
Flacius Illyricus en andere protestanten benutten het onmiddellijk om de beeldenverering te bestrijden. De pogingen van Bellarminus, Baronius e.a. om de echtheid van de libri in twijfel te trekken, leden schipbreuk. Ze zijn zeker echt.Lit.:J. Maréchal, Les livres carolius (Lyon 1906); Vacandau, Carolins (Livres) Dict. théol. II; De Bruyne, La Composition des Libri Carolini in Rev. Bénéd. (XLIV, 1932, 227 vlg); A.
Allgeier, Psalmenzitate und die Frage nach der Herkunft der L. C., Hist. Jahrb. der Görresges. 46 (1926), 333-353.
