Duits chirurg (Helsen 24 Nov. 1861), werd in 1899 hoogleraar in de chirurgie te Greifswald, later te Bonn en in 1907 te Berlijn als opvolger van E. von Bergmann. Hij verrijkte de chirurgie met vele technische verbeteringen, o.a. in de buikchirurgie en de amputatietechniek.
Bier was de eerste, die lumbale anaesthesie toepaste (d.i. gevoelloosheid door de inspuiting van stoffen in het wervelkanaal). Na 1890 betrad hij een nieuw terrein met zijn werk over de collaterale bloedsomloop. Hij wees daarin op het verband tussen de toestand van het weefsel en de verdeling van het bloed en beschouwde de ontsteking als een strijd van het organisme tegen bacteriën en haar giften. In die strijd moest het organisme worden gesteund, hetgeen hij trachtte te bereiken door kunstmatig bloedstuwing op de ontstoken plaatsen te verwekken (passieve hyperaemie, stuwing volgens Bier). De amputatie volgens Bier is thans weer verlaten. De stuwing volgens Bier, met een stuwband of een zuigklok wordt nog toegepast, vnl. bij chronische, soms ook bij acute ontstekingen.
Zelden maakt men nog gebruik van de veneuze anaesthesie volgens Bier. Een zijner bekendste geschriften is Hyperaemie als Heilmittel (Leipzig 1903, 6de dr. 1907).Lit.: K. Vogeler, A. B. (2. A. 1942).
