is in Nederland een reglement op het baggeren, graven en vissen van voorwerpen (steen, schelpen, oesters, enz.) en het werpen van vaste stoffen in de rivieren, langs de zeekusten, in de Noordzee binnen de territoriale wateren, de Wadden en het Nederlandse gedeelte van de Eems, de Dollart, het IJselmeer en het Amstelmeer, onder beheer van het Rijk; vastgesteld bij K.B. van 3 Nov. 1934 Stbl. 562, gewijzigd 23 Dec. 1937 Stbl. 579 C. Het is o.a. afgedrukt achter de Waterstaatswetten (editie Schuurman en Jordens).
Het is niet van toepassing op baggeren graafwerken tot wegneming van droogten uit uitwateringsgeulen en op die, welke van Rijkswege of ingevolge concessie worden uitgevoerd (art. 15).De inhoud komt in het kort hierop neer, dat het verboden is zonder schriftelijke vergunning van den minister van Waterstaat te baggeren met andere werktuigen dan met de gewone hand- of hijsbeugel in bepaald aangewezen rivieren enz. of met baggervaartuigen of -werktuigen in het vaarwater te ankeren. Verder worden nog regels aangaande de plaats waar, en de wijze waarop men mag baggeren aangegeven en volgen nog enige verbodsbepalingen ter bescherming van de visserij, strafbepalingen en een verbod, voor zover daarin niet bij de Rivierenwet is voorzien, zonder vergunning grond enz. te storten of werken te maken (art. 12).
