Frans letterkundige (Charmes-sur-Moselle 22 Sept. 1862 Neuilly 4 Dec. 1923), studeerde rechten en begaf zich in 1883 naar Parijs, waar hij bijdragen leverde in de tijdschriften der jongeren. Zijn Sous l'oeil des Barbares (1888), Unhomme libre (1889) en Lejardin de Bérénice (18g 1), vormen een soort van trilogie.
Uit deze drie werken spreekt vooral de verering van het ,,ik”. In 1889 werd hij gekozen tot afgevaardigde voor Nancy, redigeerde een Boulangistisch orgaan en had zitting in de Kamer tot 1893.In 1892 gaf hij uit: Le culte du moi, examen de trois idéologies, in 1893: L’ennemi des lois; terwijl dit laatste zijn individualistische neigingen vertolkt, komt hij in het eerste tot de conclusie dat het „ik” zijn wortels in de maatschappij heeft. In 1894 deed hij Une journieparlementaire opvoeren en in 1895 gaf hij een bundel romantische reisindrukken uit: Du sang, de la volupti et de la mort. In zijn later werk: Le roman de l’énergie nationale, bestaande uit drie delen: Les Déracmés (1897), L’ appel au soldat (1900) en Leurs figures (1902), voert hij strijd tegen het onttrekken van de intellectuele krachten aan de provincies en de onderdrukking der provinciale eigenaardigheden door Parijs en geeft hij interessante beschouwingen over het Boulangisme en het Panama-schandaal. In 1901 was hij tijdelijk redacteur van Déroulède’s blad Le Drapeau. Na die tijd schreef hij nog enige nationalistische werken als Au service de l’Allemagne (1905) en Colette Baudoche (1909). In Le vqyage de Sparte (1906) rekent hij af met het Hellenisme; in La Colline inspirée (1913) stelt hij orde en inspiratie tegenover elkaar.
Gedurende Wereldoorlog I schreef hij een Chronique de la grande guerre (éd. défin. in 14 dln, 1922-1924) en in 1921 Le génie du Rhin. Frankrijks samengestelde eenheid beschreef hij in Les diverses families spirituelles de la France (1917). Un jardin sur l’Oronte (1922) is een roman die speelt in het naburige Oosten en die, zijn terugkeer naar de romantiek van zijn jeugd betekent. Zijn laatste werk: Une enquête aux pays du Levant, verscheen op de dag na zijn dood (5 Dec. 1923).
Barrès heeft veel invloed uitgeoefend op de jonge generatie die na hem kwam en die hij in nationalistische zin heeft opgevoed. Sinds 1929 geeft zijn zoon Philippe zijn dagboek uit onder de titel Mes Cahiers.
Lit.: J. Tielrooy, M. B. (Serie Fransche Kunst, 1918); A. Thibaudet, La vie de M. B. (1921); Victor Giraud, M. B. (1922); J.
Faure-Biguet, M. B. (1924); H. Bremond, M. B. (1925); J. et J. Tharaud, Mes années chez B. (1928); Henri Clouard, Bilan de B. (1943).
