(Arverni), krijgshaftig Gallisch volk in het tegenwoordige Auvergne, dat in de 2de eeuw v. Chr. onder de koningen Luernius en Bituitus een leidende rol in Gallië speelde.
In 121 v. Chr. kwamen zij echter in conflict met de Romeinen, en, nadat Cn. Domitius Ahenobarbus en Q.. Fabius Maximus de Arvernen en hun bondgenoten, de Allobrogen, in twee gevechten verslagen hadden en Bituitus gevankelijk naar Rome was gevoerd, ging de hegemonie over op hun oude mededingers, de Aeduers. Bij de grote Gallische opstand van 52 v. Chr. hernamen zij onder Vercingétorix de leiding, doch na de val van Alesia en het breken van het verzet verloor de staat der Arvernen alle politieke betekenis.
Augustus voegde hun land bij Gallia Aquitania en stichtte Augustonemetum (Clermont-Ferrand), dicht bij de oude hoofdstad Gergovia. Door de aanwezigheid binnen hun gebied, op de huidige Puy-de-Dôme, van het heiligdom van den Gallischen Mercurius behielden zij echter nog lang een geestelijke hegemonie in Gallië.Lit.: C. Jullian, Histoire de la Gaule, II, III, VI (Paris) ld., Vercingétorix (Paris 1902).
