(Grieks woord) wordt gewoonlijk gebruikt voor de militaire of staatkundige „leiding”, die aan een Griekse staat bij een gemeenschappelijke oorlog of een gemeenschappelijke actie werd toegekend. Zo had Sparta de voortdurende hegemonie in de Peloponnesische bond en een tijdelijke in de Perzische oorlogen (490-79).
Na de slag bij Chaeronea (338) verkreeg Philippus van Macedonië de officiële titel hegemon (leider) der Grieken, die op zijn zoon Alexander overging.
