(kunst van het beminnen), of juister Ars amatoria (minnekunst) is de naam van een groot didactisch dichtwerk van Ovidius, geschreven in de eerste jaren onzer tijdrekening en welks publicatie, naar ’s dichters eigen getuigenis (Trist. II 207), een der oorzaken was van zijn verbanning door keizer Augustus in het jaar 8.
Het werk, in drie boeken verdeeld, vormt een handboek der galanterie en werd lang beschouwd als „het meest onzedelijke boek, ooit door een genie geschreven”. Het is echter veeleer amoreel dan immoreel te noemen, een typisch product van een beginnende culturele vervalperiode. Het werk doet, bij al zijn innerlijke futiliteit, elegant, beminnelijk en geestig aan.
Ars amandi noemt men ook, in de moderne sexuologie — met een zinspeling op de titel van Ovidius’ boek — de kennis die veroorlooft, aan de lichamelijke zijde van de liefdesverhouding tussen man en vrouw een maximum aan uitingsmogelijkheden te geven.
Lit.: Th. H. v. d. Velde, Het volkomen huwelijk (Leiden 1926) en De volmaakte vrouw (Amsterdam 1933).
