(d.i. Hendrik de Vlaming) ook Hendrik in de Croon, Hendrick van den Broeck (de Palude) genoemd en zijn werk signerende Henricus Malinus (van Mechelen), Zuidnederlands schilder (in het Mechelse ca 1519 - Rome 1597), was denkelijk een tijdlang in de leer bij Frans Floris de Vriendt, na diens Italiaanse studiereis (1547).
Drie jaar later trok hij naar Italië en werkte daar voor de Medici. In 1564 verbond hij zich als gezel met den maniërist Pomarancio. Hij werkte ook enige tijd in Napels. Zijn laatste jaren schijnt hij te Rome te hebben doorgebracht. Ofschoon hij sterk onder invloed staat van Michelangelo en later onder die van zijn maniëristische navolgers te Florence, wist hij toch een zekere Nederlandse trant te behouden en verloochende zijn Vlaamse zwierigheid zelden. Zijn voornaamste werken zijn: Orvieto, kathedraal: Wonderen van Jezus (fresco, 1561-’62); Perugia, Sant’Agostino: Marteling der H.
Catherina (altaarstuk, 1562); Montegiovino: Kruisafneming (altaarstuk, 1564); Perugia, Cappella de’Priori: Christus aan het Kruis (fresco) en Rome, Vaticaan, Sixtijnse Kapel: Verrijzenis (fresco). Hij heeft veel voor Romeinse kerken gearbeid. Van hem is ook een uiterst fraai glasvenster in de kathedraal van Perugia (1565).Lit.: Rolfs, Gesch. der Malerei Neapels (1910); Fumi, II Duomo di Orvieto (Firenze z.j.); Lupatelli, Storia della Pittura in Perugia (Perugia 1895); G. J. Hoogewerff, Vlaamsche Kunst en Italiaansche Renaissance (Mechelen-Amsterdam z.j.); W. Bombe, Un pittore fiammingo nell’Umbria, in Rass. d’arte umbra i (1910).
