(Utrecht 26 Apr. 1860 - Amersfoort 7 Aug. 1928) werd opgeleid aan de seminariën te Rolduc en Rijsenburg en in 1882 gewijd tot Rooms-Katholiek priester. Hij promoveerde in 1885 tot doctor in de theologie te Rome.
Van 1886-1901 was hij kapelaan te Enschede, waar hij een werkzaam aandeel had in de arbeidersbeweging. In 1901 werd hij benoemd tot pastoor te Steenderen, in 1908 te Maarssen. Op het gebied der R.K. drankbestrijding verrichtte hij pionierswerk. Als regeringsafgevaardigde nam hij in 1923 deel aan het wereldcongres tegen het alkoholisme. Aan hem ontleende de Dr Ariënsvereniging haar naam, een stichting voor de verpleging van onvermogende of minvermogende drankzuchtigen. Letterkundige bijdragen van hem verschenen in de Katholieke Werkman, De Kruisbanier, Sobriëtas. Ook gaf hij een bundel schetsen uit over Italië, getiteld : Naar Leo’s Gouden Priesterfeest, onder de schuilnaam Pellegrino, een studie over dr Schaepman en Pro Ecclesia et Pontifice. De paus benoemde hem in 1919 tot geheim kamerheer. Op 16 Juni 1934 werd voor hem te Enschede een standbeeld opgericht.Lit.: G. Brom, Alfons Ariens, 2 dln (Amsterdam 1941).
