is de middeleeuwse benaming van den Arabischen astronoom al-Hasan ibn al Hasan ibn al-Haitham (Basra 4; 965 - Cairo ± 1039). Behalve als astronoom was hij beroemd als mathematicus, physicus en geneeskundige.
Van zijn zeer vele werken is het meest bekende het Kitab al-Mandzir over de optica, waarvan in 1572 te Bazel een Latijnse vertaling verscheen, door Fred. Risner. Een ander werk over de schemering was reeds in de 13de eeuw door Gerard van Cremona in het Latijn vertaald. Daardoor zijn de werken van Alhazen op deze gebieden van grote invloed geweest op de ontwikkeling van het natuurkundige denken in de middeleeuwen. Verscheidene van zijn kortere verhandelingen zijn door E. Wiedeman vertaald en gecommentarieerd in de door hem uitgegeven Bibliotheca Mathematica. Alhazen leefde vooral aan het hof van de Fatimiedische kaliefen in Egypte; voor den kalief al-Hakim zou hij tevergeefs ondernomen hebben de loop van de Nijl te reguleren.Lit.: H. Suter, Abhandlungen zur Geschichte der mathematischen Wissenschaft,X, blz. 91-95; XIV, blz. 169-170; A. Mieli, La Science arabe, § 20 (Leiden 1938).
