(Marie Henri Gustave), Frans taalgeleerde (Mangiennes, Meuse, 5 Juli 1859), werd hoogleraar in de middeleeuwse taal en literatuur aan de universiteit te Toulouse, daarna professor in de Romaanse letteren aan de Sorbonne (1909) en ten slotte aan het Collège de France. In 1922 was hij lid geworden van de Académie des Inscriptions.
Jeanroy is een van de grootste onder de weinige kenners van de Oudprovençaalse letterkunde. Met zijn werk over de oorsprong van de lyriek in Frankrijk (1889), waaraan Gaston Paris een beroemde bespreking wijdde (herdr. in diens Mélanges de Littérature du Moyen Age), opende hij nieuwe wegen. In zijn laatste grote boek over La Poésie lyrique des Troubadours, dat hij op 74-jarige leeftijd publiceerde, gaf hij een voortreffelijke synthese van alles wat wij op dat ogenblik wisten van de Provençaalse minnedichters.Bibl. : De nostratibus medii aevi poetis qui primum lyrica Aquitaniae carmina imitati sunt,diss. (1890) ; Origines de la poésie lyrique en France (1889); Extraits des chroniqueurs français du moyen-âge (met Gaston Paris, 1891); Mystères provençaux du XVe siècle (met Teulié, 1893); Chansons et Dits artésiens du XIIIe siècle (met H. Guy, i8g8) ; Lais et Descorts français du XlIIe siècle (tekst en muziek in samenwerking met Louis Brandon en Pierre Aubry, 1901); Giosuè Carducci, l’homme et le poète (1911); Les Joies du gai savoir, recueil de poésies, 1324-1484 (1914); Bibliographie sommaire des chansonniers français du moyen-âge (1919) ; Le Théâtre religieux en France du XIe au XIIIe siècle (dans Poèmes et Récits de la Vieille France, 1924) ; Recueil général des Jeux-partis français (1927); Anthologie des Troubadours, I2e-I3e siècle (1927); La Poésie lyrique des Troubadours, I en II (1934); Mélanges de linguistique offerts à A. J. (1928).
