Oostenrijks psycholoog (Wenen 7 Febr. 1870 - Aberdeen 28 Mei 1937). Na voltooiing van zijn medische studie vestigde hij zich eerst als oogarts, later als huisarts.
In zijn praktijk ontwaakte zijn belangstelling voor het vraagstuk der hysterie. In 1900 sloot hij zich aan bij de discussieavonden van Freud en diens leerlingen. Adler’s artikel in 1906 Der Agressionstrieb im Leben in in der Neurose bevat reeds de kiemen van zijn latere werk. In 1907 verschijnt zijn beroemd geworden studie Ueber Minderwertigkeit der Organen. In Ueber den nervösen Charakter (1912),en Praxis und Theorie der Individualpsychologie (1920) ontwikkelt hij zijn leer over het minderwaardigheidsgevoel en de compensaties daarvan. In zijn laatste werk: Der Sim des Lebens is Adler’s systeem het meest afgerond neergelegd. Sinds 1932 was Adler, waarschijnlijk mede omdat hij zich in de politieke sfeer te Wenen niet langer thuis voelde, te New York gevestigd en als hoogleraar aan het „Long Island Medical College” verbonden. Op 28 Mei 1937 stierf hij te Aberdeen in Schotland, waar hij een reeks cursussen gaf. Adler moet zonder twijfel onder de grote psychologen gerekend worden. Van zijn persoonlijkheid en zijn leer is een moeilijk te overschatten invloed uitgegaan. (z Individualpsychologie, dieptepsychologie)Lit.: Dr P. H. Ronge, In memoriam Alfred Adler, Psych.Neurol. BI. (1937).
