Bulgaars politicus (Orechowo 29 Juni 1879), stud. recht, en economie in Duitsland en werd in 1910 hoogleraar in de politieke economie aan de universiteit van Sofia. In 1922-’23 leidde hij een geheime organisatie van officieren en intellectuelen ter omverwerping van de regering van Stamboeliski.
Inderdaad wist hij 9 Juni 1923 met behulp van elementen uit het leger en Macedonische nationalistische organisaties een staatsgreep uit te voeren, Stamboeliski en zijn regering opzij te schuiven en een nieuw kabinet te vormen. Hij liet zich tijdens zijn regering vooral leiden door het voorbeeld van het fascistische Italië. Door zijn steun aan Macedonische terroristen werden de betrekkingen met Joegoslavië, dat door dezen bedreigd werd, en ook met Griekenland slechter. Vergeefs poogde hij de bepalingen uit het vredesverdrag van Neuilly (1919) over de omvang van het Bulgaarse leger ongedaan te maken. Ten gevolge van zijn falen in de buitenlandse politiek en de heersende terreur ontstond een scheuring in zijn partij, de „Democratische Unie”, en moest hij in 1926 aftreden. Als voorzitter van het parlement bleef hij echter een leidende rol vervullen. In 1930-31 was hij minister van Onderwijs. Na het aan de macht komen van Hitler in Duitsland stichtte Tsankow de fascistische „Nationaal-sociale beweging”; hij bewerkte mede de aansluiting van Bulgarije bij de As-mogendheden en het positie kiezen aan Duitse zijde in Wereldoorlog II. Na de intocht van Sovjet-troepen in Sept. 1944 vluchtte hij naar Duitsland, waar hij een Bulgaarse emigrantenregering vormde. Later vertrok hij naar Oostenrijk, van daar naar Argentinië.
