of Haleb, vroeger de hoofdstad van een Aziatisch-Turks vilajet van dezelfde naam. thans stad en district (sandjak) in de republiek Syrië. De stad ligt in een vruchtbare dalvlakte, 380 m boven zeeniveau, op 300 km ten N.O. van Damascus.
Zij bestaat uit de oude stad (Medina) en voorsteden. Het aantal inwoners, dat een eeuw geleden op 350 000 werd geschat, verminderde nadien sterk, maar is in deze eeuw weer toegenomen (1943: 320 167 zielen). Het klimaat is in het algemeen gezond, doch de winter kan ruw zijn. Een antieke, 11 km lange leiding voorziet de stad van drinkwater. De stad is een knooppunt van wegen; de Syrische en Bagdadspoorweg kruisen elkaar hier, een 160 km lange autoweg leidt naar de havenstad Alexandrette. Een 206 km lange spoorlijn verbindt Aleppo met Rayak, andere spoorwegen leiden naar de Turkse grens (Meidan-Ekbes op 72 km afstand) en naar Irak (Tel Kotchek op 325 km afstand). De stad was van oudsher en vooral gedurende en na de Kruistochten, zolang de weg naar Indië om de zuidpunt van Afrika nog niet ontdekt was, een punt van samenkomst van karavaanwegen en stapelplaats voor Europese, Indische en Perzische waren, alsmede producten uit de Levant afkomstig. Vooral de Venetianen en Genuezen dreven er een uitgebreide en voordelige handel. Verschillende omstandigheden, w.o. een hevige aardbeving in 1822, het woeden der pest en de onveiligheid der karavaanwegen de voornaamste zijn, hebben in latere tijd de handel aanmerkelijk doen afnemen, en de nijverheid, vooral de vroeger beroemde katoenen zijdeweverij, is in dezelfde verhouding achteruitgegaan. De stad is heden ten dage toch weer geworden tot één van de vier centra van zijde-industrie in dit deel van Klein-Azië. De tapijtweverij daarentegen heeft zich gehandhaafd en daarnaast heeft zich de leerlooierij ontwikkeld.Over Aleppo worden uitgevoerd tapijten, schapenwol, koper, huiden en leder, cocons, zoethout en koren. De stad wordt beschermd door een citadel; in haar omgeving liggen mooie tuinen, wijngaarden en bossen.
Aleppo is door de Phoeniciërs gesticht. De oudste naam van de stad was Chalman. Zij was de hoofdstad van Chalybonites, een landschap, dat door de Chalos (Koïk) werd besproeid. Na de val van Palmyra in 273 n. Chr. werd Aleppo een handelsplaats van betekenis. Seleukus Nikator verfraaide haar en noemde haar Beréa; zij behield die naam tot 638, toen zij door de Arabieren veroverd werd, die haar de voormalige naam Chaleb of Halep teruggaven. Tijdens de Kruistochten vestigden de Seldsjoeken er een sultanaat, dat in 1117 werd vernietigd. In 1260 was de stad reeds rijk en groot; zij werd een prooi der Mongolen, terwijl in 1401 de horden van Timoer-Leng er binnendrongen. Later kwam zij onder de heerschappij der sultans van Egypte en in 1516 onder het bestuur van Turkije. In 1920 werd zij toegevoegd aan de nieuwe zelfstandige staat Syrië, welke onder Frans mandaat werd gesteld, aan welke toestand echter in 1946 een einde kwam.
Aleppo werd op 8 Juli 1941 door de Engelsen en Vrije Fransen bezet (z Wereldoorlog II). Dit was de slotactie van de operaties in Syrië. Op 12 Juli capituleerde de Franse Hoge Commissaris van de Vichy-regering, generaal Dentz.
