de vermoedelijk onwettige zoon van Edward den Oudere, volgde in 924 zijn vader op in de Angelsaksische koninkrijken Wessex en Mercië (gekroond te Kingston 4 Sept. 924 overleden 27 Oct. 939). Hij wist bij de dood van Sihtric, den Deensen koning van Northumbrië, de hand te leggen op diens rijk.
Als bekwaam en krachtdadig vorst, slaagde hij erin door talrijke oorlogen met Gutfrith, den broeder van Sihtric en leider der Denen van Northumbrië (verdreven in 927), met de Britten van Wales en Gornwales, zijn machtspositie stevig te vestigen. In 934 viel hij Schotland binnen. De hierdoor in het leven geroepen coalitie tussen de Schotten, de Britten van Strathclyde en Noren uit Ierland, versloeg hij te Brmanburh (Brunswarh of Birrenswarhheuvel in het Z.O. van Dumfrieshire) (937). Rechtstreeks meester in Wessex, Mercië en Northumbrië, oefende hij een sterke controle uit over de overige Angelsaksische rijkjes. Hij was de eerste vorst wiens titel rex totius Britanniae aan de werkelijkheid beantwoordde. Op het gebied van wetgeving heeft hij eveneens veel gepresteerd (optekening van oude verbeterde wetten, van nieuwe wetten en voorschriften voor de geestelijkheid). Hij is overleden te Gloucester en bijgezet in de abdij van Malmesbury. Hij schijnt nimmer gehuwd te zijn geweest en werd opgevolgd door zijn halfbroeder Edmund. DR LEON VOET.
