Angelsaksisch koning (839 13 Jan. 858), was tijdens de regering van zijn vader Egbert onderkoning van Kent, Essex, Sussex en Surrey (825-839) en volgde hem na diens overlijden op in Wessex en afhankelijke rijkjes (839). Het grootste deel van zijn regering werd in beslag genomen door een verbitterde strijd tegen de Denen wier aanvallen vooral sedert 840 in hevigheid toenamen.
Eerst omstreeks 850 wist hij enkele belangrijke overwinningen te behalen en door de zegepraal te Aclea (vermoedelijk Ocley bij Gravesend) voorlopig het Deens gevaar in te dammen (herfst 851). Nog was de toestand kritiek toen hij in de lente van 855 een pelgrimstocht ondernam naar Rome. Op de terugweg bezocht hij het hof van den koning van Frankrijk, Karel den Kale, met wiens dochter Judith hij zijn tweede huwelijk aanging (1 Oct. 856). Bij zijn terugkeer in Engeland moest hij echter ervaren, dat tijdens zijn afwezigheid en ten overstaan van het dreigende gevaar zijn zoon Aethelbald als koning was verkozen. De oude koning stelde zich met het onderkoningschap over Kent, Surrey, Sussex en Essex tevreden. Hij stierf kort daarop.
