Italiaanse dichteres (Lodi 3 Febr. 1870-Milaan 11 Jan. 1945), uit een arbeidersgezin geboren, werd onderwijzeres en openbaarde haar talent als eerste dichterlijke pleitbezorgster van het socialisme in Italië. Uit die revolutionnaire periode dateren met name haar bundels Fatalita (1892) en Tempeste (1895), waarvan het moreel effect de artistieke waarde nog al te boven ging.
In een tweede periode, sedert ca 1919, overheerst in haar werk een meer persoonlijke inspiratie, gericht op zichzelf als vrouw en op de vrouwen, haar „zusters”; deze persoonlijke toon was in de tussentijd (waarin o.a. Maternita verscheen) reeds nu en dan vernomen. Ada Negri, die haar solidariteit met de wereld der vrouwen om haar ook in de prozaverhalen van Le Solitarie en Sorelle tot uiting bracht, schiep nadien haar krachtig jeugdrelaas Stella mattutina, de vurige verzen van II libro di Mara, voorts het verzenboek van Capri, I Canti dell’Isola, Vespertina, het boek van de ouder wordende vrouw, en II dono, een hymne tot lof aan het leven. Hoewel nooit volkomen in het bezit geraakt van die volstrekt eigen stijl die zij vurig nastreefde, geldt Ada Negri toch wel als de voornaamste dichteres van het nieuwere Italië.DR MR H. VAN DEN BERGH
Bibl.: A. N.’s verzen uit de eerste periode verschenen, verzameld bij Treves, Milano (1934); die uit de tweede periode bij Mondadori, ibid. (1948).
Lit.: Nino Podenzani, A. N. nell'arte e nella vita (Milano 1930); V. G. Galati, A. N. (Firenze 1930); V. Schiliró, Itinerario spirituale di A.
N. (Milano 1938); A. Capasso, Appunto su A. N., in: II libro italiano IV (1940).
