UITERST - bn. bw. het meest verwijderde; de uiterste grenzen;
— laatste, hoogste : in den uitersten nood; van het uiterste gewicht,
— laatste, laagste : de uiterste prijs is...;
— de uiterste wil, laatste wil, eene akte, houdende de verklaring van hetgeen iem. wil dat na zijn dood met zijn eigendommen en bezittingen geschieden zal, testament;
— zijn uiterste best doen, zoo veel doen als mogelijk is; zijne uiterste (beste) pogingen aanwenden; dit is uiterst (zeer) zeldzaam; hij was uiterst (hoog) verbolgen, voldaan; ten uiterste, bw. uitdr. in de hoogste mate.
