De snelheid van de wind wordt met een anemometer bepaald.
De belangrijkste soorten zijn:
a. Rotatie-anemometers. Om een, meestal verticaal staande, as draait een drie- of ook wel meer-armig systeem met lepelvormige cups, die bolvormig of ook wel van conische vorm zijn.
Er bestaat een vaste relatie tussen de omwentelingssnelheid van dit systeem en de windsnelheid. De snelheid wordt bepaald door langs mechanische of electrische weg het aantal omwentelingen per tijdseenheid van het „assenkruis” te bepalen (contact-anemometer, dynamo-anemometer). Er zijn anemometers met mogelijkheid van directe aflezing en zulke, die aan een registreertoestel zijn verbonden.
b. Pitotbuis-anemometers. Deze berusten op de drukverhoging die ontstaat in een buis welke met het open uiteinde in de richting van de wind wijst (z Pitot buis).
De buis is draaibaar opgesteld en wordt door een aangebouwde windvaan steeds op de wind gericht. De drukverhoging wordt met een geschikte manometer gemeten. Grote verbreiding in de meteorologie vond de windmeter van Dines, waarbij de winddruk wordt gemeten met een registrerende watermanometer welke zo is geconstrueerd, dat, terwijl de winddruk evenredig is met het kwadraat van de windsnelheid, de aanwijzing vrijwel evenredig met de windsnelheid verloopt.
c. Drukplaat-anemometers
Hierbij wordt de windkracht gemeten uit de afwijking van een naar de wind gekeerde, meestal vlakke plaat, waarbij een gewicht of een veer zich tegen de afwijking verzet.
d. Hittedraad-anemometers
bestaan uit een door middel van electrische stroom verwarmde metalen draad, waarbij de door de wind veroorzaakte afkoeling wordt bepaald uit de electrische weerstand, die een maat voor de temperatuur is. De afkoeling hangt af van de windsnelheid.
