eigenl. Wang Shoujen, Chinees wijsgeer (Ja-jave, Tsje-kiang, 15 Oct. 1472 - Nan-ngan, Kiangsi, 9 Jan. 1529), leefde in een tijd toen de hechte, orthodoxe autoriteitsleer van de Neo-Confucianistische school toonaangevend was in China.
Hij verkondigde als reactie op het ethisch realisme van Tsjoe Sji een idealistische opvatting, die persoonlijke ervaring en intuïtie de voorkeur geeft boven de studie van het gedrag der wijzen uit de Oudheid en het aanvaarden der geijkte commentaren. Alhoewel hij zich verre hield van Boeddhistische en Tauïstische praktijken, is hij reeds tijdens zijn leven door de Confucianisten als Boeddhist bestempeld. In China vond zijn leer weinig aanhang, doch in Japan waren zijn geschriften sinds de 17de eeuw zeer populair. In de moderne tijd genoot hij in China opnieuw belangstelling, omdat zijn strijd voor de vrije gedachte en zijn verbinding van mystiek en daad een bron van inspiratie waren voor jonge Chinese geleerden. j. FONTEIN
Bibl.: The Philosophy of W., ed. by F. G. Henke (1917).
Lit.: J. J. L. Duyvendak, China tegen de Westerkim, 3de dr., Haarlem 1948, pp. 62-98; Wang-Tch’ang-tche, La philosophie morale de W. Y., in: Variétés sinologiques, LXIII (1936).
