is de geschiedenis van een heldengeslacht, waartoe ook Sigmund en Sigfrid behoren. Zij is in aaneengeschakeld verband medegedeeld in de Oudnoorse Volsungasaga, waarin de neerslag van oude, ten dele verloren, heldenliederen bewaard is.
Daaronder is vooral van belang de geschiedenis van Signy, die gehuwd is met koning Siggeir; deze laat haar vader en broers ombrengen, met uitzondering van Sigmund. Deze moet in het woud een schuilplaats zoeken; hij verwekt bij Signy een zoon, Sinfjotli. Nadat deze en zijn vader een tijdlang weerwolven geweest zijn, gelukt het hun wraak te nemen op Siggeir, die te zamen met zijn vrouw in zijn hol verbrand wordt. In Signy was treffend uitgebeeld, hoe alles overheersend de wraakgedachte in de Oudgermaanse cultuur was; zij schrikt zelfs niet voor bloedschande terug. De saga vertelt dan verder, dat Sinfjotli door zijn stiefmoeder vergiftigd wordt en dat Sigmund in een gevecht sneuvelt. Zij wijst dan verder op de Sigurdsage, daar Sigurd de zoon is van Sigmund, na diens dood geboren. De oorsprong der sagenelementen is nog bij lange na niet opgehelderd, maar het is waarschijnlijk, dat hier ook religieuze motieven aanwezig zijn (z Nibelungenlied).
Bibl.: uitg. in S. Bugge, Norrone Skrifter af Sagahist. Indhold, II (1865); Die V., nach Bugges Text hrsg. v. W. Ranisch, 2de dr. (Berlin 1908); V., uitg. M.
Olsen (Kobenhavn 1906-’08). Duitse vert. in: Isländische Heldenromanen, übers, v. P. Herrmann (Jena 1923, Thule II, 21); Eng. vert.: V., the Story of the Volsungs, Transl. by E. Magnüsson en W. Morris, ed. by H.
H. Sparling (London).
