Lombardisch adellijk geslacht, dat, voor het eerst genoemd in 1065, pas op het einde der 13de eeuw een belangrijke rol begon te spelen, toen Ottone (1207 - klooster Chiaravalle 8 Aug. 1295') aartsbisschop van Milaan werd (1262). Sindsdien waren de Visconti ook wereldlijke heersers van Milaan en bleven dit tot 1447.
Matteo I (Invorio 15 Aug. 1250 - Crescenzago 24 Juni 1322) breidde zijn heerschappij uit over een groot deel van Lombardije en is de eigenlijke stichter van de dynastie. Na 1354 werden de bezittingen verdeeld, doch in 1385 weer verenigd onder Gian Galeazzo (1347 - Melegnano 3 Sept. 1402), de schitterendste vertegenwoordiger van de familie, veroveraar, beschermer van de wetenschap en tyran, die 1395 de hertogstitel verwierf. Bij de dood van zijn zoon Filippo Maria (1391 - 13 Aug. 1447) stierf het geslacht uit en werd — door het huwelijk (1441) van Filippo Maria’s onwettige dochter Bianca Maria (1425 - 23 Oct. 1468) met Francesco Sforza — opgevolgd door de Sforza’s.Lit.: D. Muir, A History of Milan under the V. (London 1924); F. Landogna, La politica dei V. in Toscana (Milano 1929); D. M. Bueno de Mesquita, Giangaleazzo V. (1941).
