Duits papyroloog en oudhistoricus (Stettin 18 Dec. 1862 - Baden-Baden 10 Dec. 1944), studeerde te Leipzig, Tübingen en Berlijn, legde zich op aansporing van zijn Berlijnse leermeester Th. Mommsen toe op de studie der papyri en werd verbonden aan het Berlijnse Museum voor de catalogisering der Griekse papyri.
Hij promoveerde in 1885 en werd achtereenvolgens hoogleraar te Breslau, Würzburg, Halle, Leipzig, Bonn, München en ten slotte 1917-1931 te Berlijn. Hij behoort tot de grondleggers der Griekse papyrologie en werd beroemd door zijn Griechische Ostraka aus Aegypten und Nubien (2 dln, 1899). Sinds 1900 was hij redacteur van het Archiv für Papyrusforschung. Ook als oudhistoricus was hij belangrijk. Zijn werk over Griekse geschiedenis is een der beste handboeken.Bibl.: Observationes ad historiam Aegypti provinciae Romanae depromptae e papyris Graecis Beroliniensibus ineditis, diss. (1885); Griechische Ostraka aus Aegypten und Nubien, 2 dln (1899); met L. Mitteis, Grundzüge und Chrestomathie der Papyruskunde (1919) ? Griechische Geschichte im Rahmen der Altertumsgeschichte (1924, 7de dr. d. G. Klaffenbach 1951); Urkunden der Ptolemaerzeit, I (1937), II, 1/2 (1935-’37); Alexander der Grosze (1931).
Lit.: L. Wenger, U. W., in: Zeitschr. f Rechtsgesch., Rom. Abt., LXV (1947), A. G. Roos, Herdenking v.
U. W., in: Jaarb. der Kon. Ned. Akad. v. Wet. (1950/’51), blz. 189.
