Christelijk geschiedschrijver (Aquitanië ca 360 - ca 420), werd na de vroegtijdige dood van zijn vrouw en onder invloed van Martinus van Tours monnik, waarschijnlijk ook priester. Hij schreef een gewijde geschiedenis: Chronicorum libri duo, van de schepping der wereld tot 400 n.
Chr., voortreffelijk van inhoud en vorm en voor de geschiedenis van het Priscillianisme (z Priscillianus) een bron van de eerste rang. De wonderbare daden van de H. Martinus van Tours (gest. 397) heeft hij aan het nageslacht overgeleverd in het Vita s.Martini, opgesteld nog vóór het verscheiden van de heilige, en later aangevuld door 2 Dialogen. In die talrijke wonderverhalen ontbreekt de critische zin. Beide Martinus-geschriften werden door de tijdgenoten en in de Middeleeuwen zeer veel gelezen en hebben de middeleeuwse hagiografie sterk beïnvloed.DR V. MOREL O. CAP
Bibl.: uitg. bij Migne, Patrol, lat., XX; C. Halm in Corpus script, eccles. lat., I (Wien 1866); A. Lavertujon, La chronique de S. S. (2 dln, Paris 1896-1899). Ned. vert. d. S. Lejeune, Hei leven van S. Maarten (Amsterdam 1941); eerste dialoog in: H. Rosweydus, ’t Vaderboeck. ’t Leven en de spreucken der Vaderen (Antwerpen 1617, Brugge 31699).
Lit.: P. Hylten, Studiën zu S. S. (Lund 1940); G. Bardy in Dictionnaire de théol. cath., t. 14, kol. 2760-2762 (Paris 1941).
