ook hagiologie genoemd, is die tak der levensbeschrijving, die zich bezighoudt met de levens van heiligen of van personen in roep van heiligheid gestorven, alsmede met hun cultus na hun dood. Het doel hiervan (stichting van de lezers of stichting voor de godsdienstoefening) brengt mede, dat in deze levensbeschrijvingen vooral de nadruk wordt gelegd op het navolgenswaardige en loffelijke in de levens der behandelde personen.
Nu eens zijn deze levensbeschrijvingen voorbeelden van nauwkeurig historisch studiewerk, dan weer heeft het stichtelijke daarin de overhand en is de historische juistheid bijzaak. De geschiedenis van deze heiligenlevens als letterkundig product gaat samen met de geschiedenis van de heiligenverering zelf. De moderne hagiografie laat vooral zien, dat de genade de natuur niet opheft, maar veredelt (z Bollandisten).
