een kort, Middelnederlands, doorgaans episch gedicht met een verheven strekking. Ofschoon er ook geestelijke sproken zijn gedicht (o.a. de Beatrijs), horen de meeste thuis in de riddersfeer.
Voor de bronnen geldt hetzelfde als wat bij boerde is opgemerkt. Van deze onderscheidt de sproke zich door de hoofse toon en voorts is de sproke niet zoals de boerde satirisch, maar didactisch. Overigens stuiten we ook hier vaak op internationale stoffen (zoals in de sproke van Griseldis, Pyramus en Thisbe, enz.). Bekende dichters van sproken waren Dirc Potter, Willem van Hildegaersberch, Augustijnken van Dordt en Boudewijn vander Lore.Een aantal sproken, t.w. die i.h. Hulthemse handschr., uitg. d. C. A. Serrure in zijn Vaderl. Museum I en II (Gent I855-58).
