Italiaans schilder (Milaan? ca 1465 - ca 1520), behoorde tot die kunstenaars uit de Milanese kring, die ondanks de invloed van Leonardo da Vinci, iets zelfstandigs bewaard hebben.
Via Antonello da Messina had hij de techniek van de Vlamingen overgenomen en deze in Lombardije geïntroduceerd, evenals de Venetiaanse schilderstendenzen, die hij in 1490 in Venetië had leren kennen. Voor de ontwikkeling van Luini en Gaudenzio Ferrari was hij van groot belang.
Tot de meest bekende werken van Andrea Solario behoren: Christus aan de Zuil (vroegere verz. Cook), Hoofd Johannes de Doper (1507, Parijs, Louvre); Ecce Homo (Milaan, Poldo Pezzoli) en de Madonna met het groene Kussen (Parijs, Louvre). Hij was ook een goed portrettist, getuige zijn Senator (Londen Nat. Gall.), en het portret van Christoforo Longoni (1505, Londen, Nat. Gall.). De schilderingen die hij in Gaillon voor de kardinaal van Amboise maakte zijn helaas verloren gegaan.
Lit.: W. Suida, Leonardo und sein Kreis (München 1929).
