(Iers: O’Ceallaigh), Iers staatsman (Dublin 25 Aug. 1882), sloot zich reeds aan bij de Ierse nationalistische beweging, toen hij nauwelijks de kinderschoenen was ontwassen en kwam, als gevolg van zijn politieke activiteit, herhaaldelijk in de gevangenis. Hij behoorde tot de oprichters van de „Sinn Fein” en werd in 1906 lid van de stedelijke raad van Dublin.
Tijdens Wereldoorlog I week hij uit naar de V.S. Teruggekeerd nam hij deel aan de Paasopstand (1916). Hij werd gevangen genomen en met Kerstmis weer vrijgelaten. In 1918 tot lid van het Britse Lagerhuis gekozen, vormde hij met andere Ierse republikeinen een „rompparlement” voor Ierland, dat hem tot voorzitter koos. In hetzelfde jaar werd hij door de Ierse republikeinen als vertegenwoordiger naar Parijs gezonden. Van de eerst Ierse Dail was hij president (1919-1921).
Hij sloot zich aan bij De Valera’s oppositie tegen het Engels-Ierse accoord van 1921 en zat wederom enige tijd gevangen. Hij werd vice-president van de „Fianna Fäil” van De Valera en trad in 1932 in het door genoemde staatsman gevormde kabinet op als vice-ministerpresident en minister van Binnenlandse Zaken en Gezondheid, welke portefeuilles hij in 1939 verruilde voor die van Financiën. In Juni 1945 werd O’Kelly, als opvolger van Hyde, gekozen tot President van de Ierse Vrijstaat. Toen in November 1948 de Republiek Ierland werd geproclameerd, bleef hij ook hiervan het presidentschap bekleden.
