Zwitsers plantkundige (Buchs, St Gallen, 10 Febr. 1829 - Berlijn 27 Mei 1919), studeerde te Genève en Zürich, werd in 1867 hoogleraar te Bazel en directeur van de botanische tuin, in 1877 te Tübingen en in 1878 te Berlijn hoogleraar in de physiologische plantkunde. Hij ontdekte, dat de korstmossen een symbiose van wieren en schimmels zijn.
Hij vestigde de aandacht op de stevigheidsweefsels der planten en op de verdeling hiervan volgens de wetten der mechanica.Bibl. (o.a.): Das Mikroskop (met Nägeli, 2de dr. 1877); Das mechanische Prinzip im anatomischen Bau der Monokotylen (1874); Die mechan. Theorie der Blattstellungen (1878); Gesamm. botanische Mitteilungen (2 dln, 1898). In de werken van de Berlijnse Kon. Ac. v. Wet.: Ueber das Winden der Pflanzen (1881); Ueber Scheitelwachstum der Phanerogamenwurzeln (1882); Zur Theorie der Blattstellungen (1883); enz.
Lit.: Zimmermann, in: Ber. d. deutsch. bot. Ges. (1922).
