(Dejtsj), Lew Grigorjewitsj, Russisch sociaal-democraat (1855-1936), sloot
zich in 1870 als narodnik en aanhanger van Bakoenin* bij de revolutionnaire beweging aan en organiseerde in 1877 met behulp van een vervalst tsarenmanifest een boerenopstand in Zuid-Rusland, werd gearresteerd, ontvluchtte en nam spoedig daarop de wijk naar het buitenland. In 1883 nam hij deel aan de organisatie van de groep „Bevrijding van de Arbeid”, werd door Duitsland uitgeleverd en door de Russische regering tot 16 jaar tuchthuis en verbanning veroordeeld, waaruit hij in itjoi ontvluchtte. In het buitenland sloot hij zich bij de „Iskra”-groep aan en werd na de splitsing in mensjewisten en bolsjewisten (1903), mensjewist. Sinds 1911 redigeerde hij in Amerika een Russisch arbeidersblad Nieuwe Wereld. In Wereldoorlog I stond hij op chauvinistisch standpunt. In 1917 behoorde hij tot de groep ,,Jedinstwo”.
Na de Octoberrevolutie bleef hij in de Sovjet-Unie en hield zich met het uitgeven van documenten over de revolutionnaire beweging bezig. In 1903 verschenen herinneringen van zijn hand onder de titel r6 Jaar in Siberië fSt Petersburg, Russisch, Ned. vertak A’dam 1904). Het vervolg dezer memoires verscheen o.a. in het Duits als Viermal entflohen (Stuttgart 1907).
