Nederlands admiraal (Arnhem 1644 - Amsterdam 15 Juni 1703), werd op 12-jarige leeftijd adelborst en kort daarop commandeur der soldaten bij de expeditie tegen de Zweden op Funen (1659). Onder Van Ghent diende hij in 1670 in de Middellandse Zee tegen de Algerijnen.
Als kapitein nam hij deel aan de zeeslagen van de derde Engelse oorlog en in 1675 kreeg hij het bevel over de hulpvloot naar Spanje om het eskader van De Ruyter te versterken.In de slag bij Stromboli zonk zijn schip, in die bij de Etna, waar hij de voorhoede commandeerde, moest zijn schip uit de slag worden gesleept. In 1678 commandeerde hij andermaal een hulpvloot, naar Spanje, in 1683 verging zijn schip bij Texel in de vloot op weg naar de Sont. In hetzelfde jaar tot schout-bij-nacht verheven commandeerde hij een smaldeel onder vice-admiraal Van Stirum op de Spaanse kust in 1686. In 1689 kruiste hij tegen de Duinkerkers, in 1690 commandeerde hij de voorhoede in de slag bij Bevesiers. In 1691 tot vice-admiraal bevorderd streed hij in het volgend jaar in de slag bij La Hogue. In 1697 werd hij de voornaamste adviseur van tsaar Peter de Grote tijdens diens bezoek aan Nederland. Hij sloeg het verzoek om naar Rusland te gaan echter af en haalde Cornelis Cruys over om in zijn plaats te gaan.
Lit.: J. C. de Jonge, Gesch. v. h. Ned. Zeewezen.
