Nederlands palaeograaf en bibliothecaris (Leiden 16 Juni 1861 -8 Febr. 1937), zoon van Matthias de Vries, studeerde te Leiden en promoveerde aldaar in de klassieke letteren in 1885, werd in 1886 conservator der handschriften aan de Universiteitsbibliotheek aldaar, was als opvolger van W. N.
Du Rieu bibliothecaris van deze instelling 1897-1924 en buitengewoon hoogleraar in de middeleeuwse handschriftkunde aan de Leidse Universiteit igog-^i. Hij was niet alleen een uitnemend palaeograaf en kenner van de Notae Tironianae (z stenografie en Tiro), maar ook een man die buiten bibliotheek en universiteit door zijn scherp zakelijk inzicht zeer gewaardeerd werd. Zijn hoofdwerk zijn de vanaf het 2de dl onder zijn leiding uitgegeven Codices graeci et latini photographicae depicti in 19 dln en 10 suppl.-dln (Leiden bij Sijthoff 1897-1923). Vele jaren was hij secretaris van de Maatschappij der Nederlandsche letterkunde.Lit.: D. C. Hesseling, S. G. de V., in: Jaarboek van de Mij der Ned. letterkunde (1936/’37); P. Briët, S. G. de V., in: Leidsche Jaarboekje (1938); J.
E. Kroon, In memoriam S. G. de V., in: Bibliotheekleven XXII (1937).
